Rozpocznijmy naszą podróż po tajemniczym i fascynującym świecie tradycji słowiańskich. Dziś zapraszam do poznania zaskakującego obyczaju, celebracji pełnej śpiewu, tańca i magii. Czym jest noc kupały? To święto słowiańskie, które przyciąga i fascynuje swoją aurą tajemniczości i radości. Zapraszam do zgłębienia tajemnic NOCY KUPAŁY!
Sprawdź też: Pogańskie święta i kalendarz Słowian
Pochodzenie i symbolika nocy kupały
Historia tego niezwykłego święta sięga bardzo daleko w głąb wieków, aż do czasów pogańskich. Noc Kupały, zwana również Kupalnocą, Kupalem lub inaczej Sobótką, ma swoje korzenie w dawnych wierzeniach i obrzędach słowiańskich.
To oczekiwana cały rok, najkrótsza noc, związana z przesileniem letnim. Symbolizuje ona początek lata i jest świętem związanym z ogniem, wodą, słońcem, płodnością, miłością i radością.
W słowiańskim panteonie bóstw, Kupała była ucieleśnieniem młodości i miłości. Jej imię w dosłownym tłumaczeniu oznacza „kąpieć się”. Co ciekawe, choć było to święto ognia, również woda odgrywała w nim dużą rolę.
Tradycje i rytuały nocy kupały
Święto to obfitowało w szereg różnych rytuałów, które miały na celu zapewnienie urodzaju, zdrowia i miłości. Zwyczaje te były mocno związane z naturą i zasadniczo skupiały się na cultu ognia i wody.
Podstawowym rytuałem było zapalenie ogniska, które zaklinało słońce i miało zapewnić jego łaskawość. Palono również kółka ziołowe, które następnie wrzucano do wody lub przetaczano po polach, aby zapewnić dobrą pogodę i urodzaj.
- Często w noc kupały zrywano zioła, którym przypisywano moc magiczną i leczniczą. Jednym z nich była paproć, której kwiat miał przyznawać moc spełniania życzeń.
- Woda w tej nocy też miała magiczną moc. Wierzono, że kąpiel w rzece o północy zapewni zdrowie na cały rok.
- Niewątpliwie najbardziej znanym zwyczajem jest puszczanie wianków na wodzie przez młode panie. Wianek, który najdalej popłynął, wskazywał na największą atrakcyjność jego właścicielki.
Noc kupały w kulturze i sztuce
Noc Kupały była i jest dla wielu twórców niewyczerpanym źródłem inspiracji. Poza granicami kraju jest uznawana za jeden z najważniejszych elementów folkloru polskiego. Znalazła swoje odzwierciedlenie w literaturze, malarstwie, a także na scenie teatralnej i filmowej.
W literaturze najważniejszym odniesieniem jest niewątpliwie „Świętojańska noc” Williama Szekspira, choć tytuł nie jest bezpośrednim przekładem oryginalnego „A Midsummer Night’s Dream”. W Polsce to święto uchwycił w swoim dramacie „Wesele” Stanisław Wyspiański, ukazując tradycje i obrzędy związane z nocą kupały.
W sztukach plastycznych istnieją liczne obrazy ukazujące tańczące wokół ogniska postaci, puszczanie wianków czy skoki przez ogień. Kino również nie omieszkało przedstawić święta w filmach, jak np. „Cicha noc” czy „Cicha jest ta noc”.
Noc Kupały jest niezwykle bogatym i fascynującym elementem kultury słowiańskiej, który do dziś jest obchodzony w wielu regionach Polski. Warto odkryć na nowo te urocze tradycje i żywe rytuały, które przybliżają nas do naszych korzeni.
Zobacz też: Na czym polegał obrzęd dziadów?
